De eerste Afrika-ervaring

De komende tijd zal ik af en toe een reisverslag op deze pagina zetten. Dat lijkt iedereen te doen als er naar het buitenland wordt gegaan, en ook ik ontkom er helaas niet aan. Voordeel van een Waarbenjijnu is dat je, vlak voordat iemand terugkomt uit het buitenland, nog snel even alles kunt inhalen zodat je niet met je mond vol tanden staat op de eerstvolgende gelegenheid dat je iemand weer ziet.

afijn. De eerste ervaring is al binnen, de eerste lessen zijn geleerd: het verkrijgen van een visum voor Nigeria.

De korte versie is: dankzij God is het gelukt om een visum te krijgen.

Hieronder staat de lange versie. Als je niet houdt van details en langdradige verhalen moet je maar stoppen met lezen;)

- april 2013: ik doe mijn eerste aanvraag voor een 'temporary working permit' bij de ambassade online tegen betaling van 130 Dollar
- korte tijd later: ik kom erachter dat een temporary working permit verkrijgen bijzonder moeilijk is en dat ik wat te hard van stapel ben gelopen...
- augustus/september 2013: na veel heen en weer mailen met ervaringsdeskundigen en Nigerianen ga ik toch maar voor het toeristenvisum: veel goedkoper en veel makkelijker te verkrijgen...
- augustus 2013: ik ga op een donderdagochtend naar Den Haag om zelf het uit te zoeken... helaas is het Ramadan en is de ambassade potdicht - goed, had ik kunnen weten, het stond op de website, maar bekijk maar eens voor de lol de website van de Nigeriaanse ambassade in Den Haag: overzichtelijk is anders
- half september 2013: alle ingevulde formulieren (bestaande uit 7 elementen) gaan richting de visumcentrale, want zelf ben ik het zat
- 16-9-13 visumcentrale: alles is binnen, maar omdat het visum gelijk na afgifte geldig is, mag het pas op 7 oktober worden ingediend.
- op 9 oktober, visumcentrale: problemen op de ambassade, de aanvraag wordt uitgesteld tot 21 oktober, dan heb ik op 30 oktober mijn paspoort weer terug, wat veel te laat is om ook nog een visum voor Burkina Faso aan te vragen; ik ga voor een spoedaanvraag zodat ik mijn paspoort weer eerder zou hebben
- op 21-10 visumcentrale ochtend: de aanvraag wordt vanwege problemen op de ambassade uitgesteld tot 28 oktober
- olp 21-10 de visumcentrale in de middag: de aanvraag kan pas op 1 november gedaan dus het advies om mijn vlucht te verlaten.... uiteraard begin ik te zoeken naar alternatieven, zoals een visum aanvragen in Brussel, want dat is vlakbij. maar blijkbaar hebben de ambassades onderling de afspraak gemaakt dat er in Brussel geen visa worden afgegeven voor Hollanders... van de visumdienst begrijp ik dat er 200 mensen gedupeerd zijn en zitten te wachten op een visum dat maar niet komt....

op 24 oktober belt de luchtvaartmaatschappij: of ik mijn vluchten wil omboeken. dat doe ik dus maar gelijk, aangezien de moed me in de schoenen is gezonken.
op 25 oktober skype ik voor het eerst met dr. Daniyam uit Jos. Hij vertelt zo enthousiast dat ik mijn vertrouwen moet stellen op God dat ik gelijk weer besluit de luchtvaartmaatschappij te bellen om mijn ticket weer naar de oude tijden te zetten, dus op 3 november, ook al is het nog behoorlijk onzeker of ik dat ga halen.
op 25 oktober hebben we ook weer gebeld naar de ambassade van Nigeria in Den Haag; of we maandag willen terug bellen
op 28 oktober, de bewuste maandag, teruggebeld: doorverbonden, uiteindelijk verbinding verbroken na een lange tijd in de wacht te hebben gestaan. nogmaals gebeld: geen gehoor. nogmaals gebeld: eerst een keuzemenu, daarna gelijk de verbinding verbroken....

met vader afgesproken om maar naar de ambassade te gaan, hij is vrij per slot van rekening.
dus wij vandaag naar de ambassade. planning was om half 9 weg te gaan, afijn, dat werd 10 voor 9. ondanks het tijdstip kwamen we in de file in Rotterdam, en daarna nog een keer. Toen in Den Haag, kwamen we vast te zitten door alle wegwerkzaamheden. Onze TomTom, zo oud dat die nog door Mozes aan het volk is doorgegeven, stuurt ons natuurlijk de verkeerde kant op. De tijd begint te dringen, we moeten immers ook nog naar de Visumcentrale om mijn documenten op te halen. Uiteinlijk maar ergens de auto geparkeerd in een parkeergarage, dus eerst nog een heel stuk lopen naar de Visumcentrale. Daar aangekomen moeten we heel lang wachten op de official die over mijn visumaanvraag gaat, ze geven ons geen enkele kans, de ambassade zou zelfs dicht zijn... inmiddels is het 10 voor 12; terwijl volgens de website om 12.00 u de sluitingstijd voor visa is. natuurlijk doet de parkeerautomaat in de parkeergarage het niet, waardoor we uiteindelijk om klokslag 12 uur bij de ambassade aankomen. Mijn vader stuift gelijk op de eerste Nigeriaan af daar het erf afloopt, hopelijk kan hij ons helpen. hij werkt daar niet, maar hij heeft wel een telefoonnummer van een vriend, die ik daarop bel... ik krijg iets onverstaanbaars aan de telefoon dus ik verbreek maar snel weer de verbinding. ondertussen spreekt mijn vader met de bewaker en ik loop daarnaartoe. Blijkt dat ik die meneer beledigd heb door al bellend me in een gesprek te mengen. Oeps. gelijk is duidelijk: dit is de Nigeriaanse ambassade, hier gelden onze regels. We mogen gelukkig wel naar binnen. Behalve de bewakers lijkt het uitgestorven. Als we het piepkleine gebouwtje voor de visa binnenwandelen (in schril contrast met het enorme gebouw van de ambassade, er vlak naast). Daar blijkt het heel druk te zijn, maar niemand zit of staat in de rij (wat die mensen daar dus doen....?). we mogen aansluiten achter een getergde Groninger die al voor de 4e keer naar Den Haag is gekomen voor een visum en zich opwindt over het feit dat hij niet eens een bonnetje krijgt als hij extra kosten moet betalen om een spoedvisum aan te vragen. Mijn vader legt zijn hand op zijn schouder en probeert hem wat te kalmeren. Een en ander wordt gadegeslagen door een stel Nigerianen die het allemaal best grappig vinden, die overigens opmerken dat Nigerianen op de Nederlandse ambassade in Abuja precies hetzelfde worden behandeld. We zijn aan de beurt en leggen de situatie uit: allemaal geen probleem, vrijdag verwerken we het visum, je mag het komen ophalen tussen 16.00 en 17.00 u, al je papieren kloppen.

kijk dat verwacht je dan niet. wat beduusd bedank ik de baliemedewerkster en we lopen weer naar buiten.

als we naar buiten lopen komen we de bewaker weer tegen die ik net beledigd had. We raken aan de praat en ineens wordt de sfeer heel gemoedelijk. Hij stelt voor om vrijdag als hij uit zijn werk komt het visum voor ons mee te nemen (aangezien ik vrijdag die niet zelf kan ophalen) en het een heel eind in onze richting te brengen. we besluiten om hem maar te vertrouwen...

Conclusie: dingen gaan anders. This is Africa. This is Nigeria. Alles gaat tenenkrommend langzaam en bureaucratisch, maar als je mensen kent is er toch ineens van alles mogelijk. Een opmerking in het Haussa, een grapje hier en daar, het doet wonderen.

Ik wil graag iedereen bedanken die heeft meegeleefd, meegebeden en advies heeft gegeven. Bovenal ben ik God dankbaar voor deze knipoog in een hopeloze situatie;). en dat ik bij terugkomst uit Nigeria nog ongeveer 1,5 dag heb om een visum voor Burkina Faso te regelen, daar denk ik dan liever niet aan.